par Euskal Herrian fase berri baten atarian garela ezin uka. Duela urte bat aurreikusten ziren potentzialitateek fruituak ekarri dituzte. Borroka armatua amaitzeko hipotesia perspektiba erreala bihurturik, ezker abertzale korronte nagusiak ez badu lortu berriz legalizatua izaitea, beste indar batzuekin sorturiko Bildu plataformak arrakasta gaitza lortu du He-goaldeko hauteskundeetan eta ondorioz instituzioen mapa politikoa sakon aldatu. Horrela azken urteetako etsipen zurrunbiloa hautsi, hain beharrezkoa zen oxigeno ufada askatu eta esperantzaz beteriko etorkizuna ageri da. Aukera berriak ba-daude abertzaleek politikoki pisu gehiago ukaiteko, arazo politikoari konfrontazio demokratikoarekin erantzuteko, burujabetza prozesua aurrera eramateko, erai-kuntza nazionala indartzeko, Ipar eta Hegoaldearen arteko harremanak bideratzeko.
Aukera berriak lehen lehenik, indarrak elkartu eta biltzeko. Nahikaria sortzen ari da jende askorengan, independiente izan ala alderdi bateko kide izan. Momentuz zaila da erraitea zein izanen den helmuga eta zein epetan gauzatuko den. Hastetik bi mailak bereizi beharko ditugu, nahiz eta etengabe elkarri eragiten dioten: Euskal Herri maila eta Iparraldea. Iraganeko esperientziek erakutsi dute hemengo militanteek nahi eta behar dutela ibilbide propio egin. Abertzale garenez gero Euskal Herri mailako proiektu politiko integratu bat definitu eta defenditzea dugu erronka nagusia. Bainan eraiki de-zagun gure errealitatetik. Eskeman orokor eta teoriko bat Iparraldean deklinatu ordez, osa eta aberats dezagun eskema orokor eta konkretu bat.
Bigarrenik, indarrak biltzeko moldeak, prozedurak eta urratsak definitzen hasten ahal dira. Hala nola, militanteen artean banatu galdeketa zabala izan daiteke tresna interesgarria gogoetak sustatzeko. Horrez gain eztabaida momentuak eta prozedurak asmatu behar dira: tokiz tokiko biltzarrak, alderdi barneko gogoetak, foro irekiak, interneteko tresnak, ihardunaldiak eta beste. Denetarik balia gaitezke. Esperientzia ugari baditu abertzale mugimenduak eta kanpotik ere bada zer ikas horretarako.
Hirugarrenik, maila ideologikoan, politiko-estrategikoan, maila taktikoan eta maila organizatiboan bereizketa eta polarizazioa sortzen dituzten puntu eta arazoak zerrendatu behar dira. Bakoitzak merezi duen azterketa burutu beharko da, zein puntutaraino konponezina den ala zein moldetan gainditzen edo mugitzen ahal den ikusteko. Laugarrenik antolaketa hi-potesiak formulatuz joan behar da. Ez da gauza bera erakunde politiko berria sortzea eta talde antolatuen koordinazioa edo konfederazioa osatzea. Halaber kudeatu behar da independenteek dituzten nahikariak eta alderdietako militanteenak. Helmuga berdinera joan nahi izaiteak ez du gorde behar bakoitzaren abiapundua desberdina dela. Azken hamarkadan ba-koitzak asebetetze nahiz frustrazioez beteriko esperientziak izan ditu. Taldeetatik kanpo egon direnek, arrazoin desberdinak direla kausa, usu taldeek egindako lanaz duten ikuspegi negatiboak birfundazio erradikala aldarrikatzera eramaiten ditu. Mugimendu edo alderdietan ibili direnek berriz, beren hutsune eta hutsegiteez kontziente izanik ere, eztabaida aberatsen eta aurrerapen ugariren bizipena badute. Indar bilketa hobe eta indartsuagoa egiteko prest izan daitezke, berriz hutsetik abiatzeko aldiz, nekez.
Azkenik indarren bilketa laguntzeko urrats konkretuak egin behar dira jarduera politiko aktiboan, baldintza hobeak sortzeko, konfiantza giroa eraikitzeko eta jende nahiz talde antolatuen aldetik urrunago joaiteko gogoa sustatzeko. Horretarako eragile bakoitzak erantzukizunez jokatu behar du. Protagonismo lehiaketak bazterrean utzi behar dira eta desberdintasunak estali gabe, indarren berkonposaketa lagun ditzaketen jokaera, jarrerak eta erabakiak hobetsi.
Hebdomadaire abertzale