Fini besta!

Lanak denbora asko hartzen du gure bizietan, ez bakarrik ordu aldetik, baizik eta ere buru-hartzeak eta kezkak ezin nehurtuak direlarik. Lanak sortzen dituen min horiengatik ondorio batzuk jasaiten dituzte zenbat langilek, eritasunak, familiako arazoak edota erretretara heltzean akidura edota higaduraren ondorioak pairatzen dituztelarik.
Badakit, zenbaitzuk etsituak direla, jadanik aitzineko erretreten erreforma kari manifa eta mobilizazio asko izan zirela, deus irabazia izan zelarik. Baina zer, lantegian segituz deus ez balitz bezala hobe ote da?

Sartze on baten errezeta

Sartze on baten egiteko beharko da indar egin!! Ekain undarrean sukaldea utzi ginuelarik egoera ez zen dirdiratsua, bainan bon oporrak ziren. Etengabeko larrazken, negu eta udaberri euritsu batzuetarik ateratzen ari ginen… Aireztatu behar ginuen.
Bainan orai agorrila bukatu da, berriz lanean hasi behar dugu eta egoera konfirmatu da…iguzkiak ez du deus konpondu.

Egizue besta, egizue!

Iruñatik joan Baionaraino, ta Akizeraino kantan / Xuri gorria ta zezenketa guziendako programan /Herriz aldatu, baina giroa berdina da guzietan / Turistak ikus daitezke galdez karrika zikin horietan / Hau zein herri da: Baiona, Iruña, Akize edo Mont-de-Marsan?
Uda guzian xuri gorritik sekulan ezin aparta / Milioika jende uniformetan urtero hobetuz marka / Ahal bezain usu, “horiak” edan, eta parekoa zanpa / Sos gehiagoren biltzeko orai herriek hau dute falta: / Nork sortuko du besteak aitzin “Rouge et Blanc Festayre®” sormarka?

Besta bai…

Uda, festibalak, bestak, oporrak, aro ederra, mendia hondartza… Baina lanik gabe denarentzat zaila.
Alde batetik langileen bizi eta lan-baldintzak gero eta zailago eta arriskuan; bestaldetik, kontsumismo basan sartuak diren musika eta festa jaleak (nolabait definitzeko). Baliatu eta bota. Janaria, jantziak, puskak edota jendeak ere bai: bai lantegietako botagarri bilakatuak diren langileez mintzo garelarik...

Drapchi 14

Uztailarekin hasten dira telebista kateetan udako programak deitzen dituzten emankizunak eta berhedapenak. Ez da berri berezia erraitea telebistan pasatzen diren emankizun gehienak ez direla balore handikoak, udan pasatzen direnen berezitasun bakarra da usu usaian baino desesperagarriagoak direla oraindik.
Badakit ez direla usaian jendeak izendatzen kronika honetan bainan hor ere menturatzen naiz ez baita irrisku berizirik eta erabaki baitut balio zuela bi jende izendatzea : Cyril Payen kazetaria eta Ngawang Sangdrol tibetar emaztea

Gure zerbitzari…

Izan dira azken denbora hauetan ere gertakari eskandalagarriak gure alderdian. Idikia ez zen zaldikia sakatu da egina prest saltzen diren plat batzuetan. Inkestak agerian eman du janariaren inguruan ahalgingarria den trafikua badela, erosleen errespetu mikorik gabe.
Haragiak bide izigarriak egiten ditu munduan, landua izanen den tokirat heldu aitzin; hainbeste itzuli nun arribatzean, lantegietan ez dakiten haragi hori zer den, etiketak histuak izanki, zenbakiak eta kodeak ez untsa ageri…gaixo inoxent batzu enganatuak izaiteraino… Hara ahalgerik gabe zerbitzatua izan zaikun teoria…

Kartak erakuts

Uztaila hor da. Urte erdia pasa zauku deia eta premonizio karta bezala, aintzineko urteetako uztailak mihatu ditut. Ez dut hortan sinesten, bainan batzuetan beldurgarria da.
Uztailean sartu baino lehen, egin dezagun festibalaren pundu bat. Ez zen giro falta. Gaztea naiz eta garro nago atera zuten lema bezala (tokia bera Garroa deitzen da): antolatzaileak garro izaiten ahal dira. Jende frango hurbildu zen: ola-garroak bere tentakuluekin gauzak lotzen dituen bezala, EHZk zazpi probintziak harrapatzea erreusitu zuen. Ta hitz jokoa ez balitz aski, euskaraz tentakulu erraiteko beste hitza "garroa" da.

Hitza hitz !

Ipar Euskal Herriaren instituzioaren geroa zein nolakoa izanen den? Galde honi erantzuteko ez dakit norbaitek erantzunik baduen.
Borroka honen bide parte bat baizik ez da egina izan, emeki-emeki jende desberdin asko hurbiltzen ari da, ez dezagun mobilizazio hau utz bertan behera...