
Zenbait hilabete iragan dira urtarrileko bozen ondotik, baina departamendu batzuetan ezagutu diren jukutriak ikusiz, pentsa daiteke oraindanik gogoetatzea merezi duela, ondoko bozen tenorea goaitatu gabe.
Frantziako estatuan 89 departamenduko ganbara dira eta beste 13 eskualdekoak. Aurkitzen diren zenbakietan, 8.200 langile dira denetara ganbaretan, 750 milioi euroko aurrekontua orotara, horietan herena herritarrek pagatu zergetarik heldu delarik. Zenbaki horietan oinarrituz eta bere ehun bat langileekin departamendu huntako ganbararen aitzinkontua 10 milioi euro ingurukoa dela jakinez, pentsa daiteke 3 milioi euro inguru eskuratzen dituela gure zergetatik. Horiek oro testuingurua agertzeko, ez dela afera ttipia ulertzeko eta ororen buru, laborantzaren norabidea definitzeko eta eramateko indar handia dela jokoan.
Nork bozkatzen du?
Komunikabideetan, laborarien bozak bezala agertzen badira ere, laborantza ganbaretako bozek edo hobeki errana laborari aktiboen bozek ganbaretako ordezkarien erdia inguru hautatzen dute bakarrik. Beste erdia, laborantza munduko langileen ordezkariek, laborari erretiratuek, kooperatiben ordezkariek, Crédit Agricole bankuaren ordezkari batek, Groupama asurantzako batek, etab. dute osatzen. Osaketa horrek dizkigu, hain zuzen, berriki entzun diren zentzuz kontrako emaitzak ahalbidetzen. Kanpaina azkarra egin ondoan, orain arte gutixko entzuten zen CR sindikatuak bozak eraman ditu hainbat departamendutan. Halere, horietarik lautan ez dute Ganbara kudeatuko ondoko sei urteetan. Laborarien bozetan nagusi baziren ere, kooperatibek, bankuak, aseguruak eta holako beste batzuek betiko FDSEAren alde jo dute, laborarien hautua zangopilatuz.
Konparaketa gisa, so egin dakioke adibidez merkataritza eta industria ganbararen ibilmoldeari. Huntan, bozek ordezkari guziak hautatzen dituzte (kontsultari bezala diren kide batzuk salbu). Ez da batere gauza bera, bozen kanpainak eta emaitzek dute geroa argiki marrazten.
Non da arazoa?
Batzuk kontexko dira itzulipurdi hori ikusirik. Gure Akitania Berria eskualdean jukutria hori bi departamendutan gertatu denez eta eskualdeko ganbaran ere joko bera errepekitatu denez, eskualdeko ganbara ere FNSEAren alde gelditzen da. Erreportai batzu so eginez, eta ez bortxaz komunikabide militanteetan, jakiten da kooperatibetako ordezkariak, bankukoak eta beste zenbait ere FDSEAko kide direla, baita ere sindikatek presioa egin dutela asurantza edo bankuetxeetan, oroitaraziz beren sindikatuko kideek etxez aldatuko zirela boza ez bazen alde onerat joaten.
Denborarekin sindikatu nagusi bezala deitzen den FNSEAk bere jendeak, bere oinarriak finkatuak ditu laborantza politika eramaten den leku eta egitura guzietan.
Bestalde, aipatzekoa da ere laborari guziak ez direla banku famatu hortan eta urrundik ere; alta honek du bere lekua Laborantza ganbaran eta ez besteek. Ber gauza asegurantzentzat. Horrek guziak erakusten digu denborarekin sindikatu nagusi bezala deitzen den FNSEAk bere jendeak, bere oinarriak finkatuak dituela laborantza politika eramaten den leku eta egitura guzietan. Gaur CR sindikatuak pairatzen badu egoera hau, bihar beste edozein sindikatuk gauza bera bizitzen ahalko luke.
Erreformatzeko mementoa
Hola geldi ote gaitezke pentsatuz hola dela eta ez dela fitsik aldatzen ahal? Lehen aldikoz, prentsa orokorrak ere koherentzia eskasa azpimarratu du sistema maltzur hori argitara emanez. Bakoitzak bere ideia sindikalak izanik ere, denek salatu behar dugu orain arteko sistemak zilegitasunik ez duela. Laborarien bozek, laborarien ordezkari guziak izendatu beharko lituzkete. Aipatzen ahal ginuke ere irabazlearen «prima» deitzen dutena. Bozen eramaileak berehala 9 leku ditu eta gaineratekoak dira boz kopuruen arabera partekatzen. Hortaz ere eztabaida daiteke, baina herriko bozetako printzipio bera da eta ez da laborantzaren salbuespena.
Merezi ote du gero hain iluna duen ofizio honek sistema hain bihurriarekin segitzea? Ez ote lukete laborantzak eta ganbara horiek erreforma on bat merezi?
Partikularrek ez badugu pisu anitzik gure xokoan, sindikatu guziak berriki iragan diren boz inkoherente horietaz baliatu beharko lirateke presioa zentzu hortan iganarazteko. Gure diputatu eta senatariek ere gogoeta hori eramaten ahalko luteke Pariseraino.