par Urte amaieran ohikoa da bilana egitea. Politika arloan gertakariak zerrendatzea ariketa errexa da bainan zailago aldiz, urruntasun handirik gabe, horien irakurketa egitea. Bi tendentzia na-baritzen ahal dira oro har. Aurreko urteetan bezala, sistema kapitalistaren logika eta mekanismoak agerian dira eta honen gainditzeko bideak eta alternatibak argi ez badira ere, gero eta jende gehiagorentzat injustua bezain jasangaitza dirudi. Bestalde, klima aldaketa, marginala izaitetik, problematika gero eta zentralago bihurtzen ari da eta aktore batzuen lanari esker, sistema kapitalistaren kontrako borrokarekin uztarturik.
2010 urtea mobilizazioz beterik izan dugula argi da. Erretreten erreformaren kontrakoa izan da intentsitate handienekoa eta jende gehien mobilizatu duena. Ipar Euskal Herrian, baldintza zailetan (sindikatu batzuen sektarismoa, sektore sozial motorik ez), frantses Estatuko beste hainbat lekutan bezala, dinamika azkarra eramana izan da hilabete batez.
Baina urteko gertakari guztien artean batzuk azpimarratzea balio du: abiadura handiko linearen kontrako borroka, euroaginduaren kontra eta Aurore Martinen in-guruko mobilizazioa, BATERAko kontsulta eta bigarren auzia kari, EHLG-ren aldeko sustengua. Lauak alde askotatik arrunt desberdinak dira: gaia, aldarrikapena, erritmoak… Bainan lau borroka horiek antzeko puntu azkarrak ere badituzte. Alabaina masa mugimenduak dira, jendarteko sektore sozial nahiz politiko desberdinak biltzen dituzte, herritar arruntak eta hautetsiak elkarren ondoan jarri dituzte karrikan eta oroz gainetik lurralde dimentsioa badute. Lau arlo horietan sorturiko arazoak, Euskal Herriaren kontrako eraso gisa sentitzen dituzte jende ainitzek, parametro bakarra ez izanik ere. Halaber, eraiki eta garatu diren mobilizazioetan garrantzitsua izan da frantses Estatuko arduradunen aldetik Euskal Herriak (lurralde eta populu bezala ulertua) jasaiten duen tratamendu mespretxagarria. Aldi oro, jendartearen interesen gainetik proiektuak inposatzen dira, erabakigunak eta ezagupena ukatzen, Estatu arrazoina nagusitzen. Erran genezake “elur bola” efektua ere sortzen ari dela. Borrokaldi bakoitzak duen helburutik at, jendeak esperientziak eta bizipen komunak partekatzen ditu eta horien bitartez herri kontzientzia hedatuz doa.
Bilanetik perspektibetara pasatuz, heldu diren kantonamendu hauteskundeetan Euskal Herria BAI koalizioa berriz ere aurkeztea inportantea da. Izan ere aipaturiko lau borroka horietako dinamizazio lanetan jende frango inplikatua bada, abertzale mugimendua da lauetan ari den bakarra. Badakigu neke dela jendartean egunero eramandako lan eta borrokak hautes-ontzietan ere islatzea bainan opzio politiko ezkertiar eta abertzalea kantonamenduko bozetan lehiatzea funtsezkoa da. Alde batetik hauteskunde horiek baitira abertzaleentzat beren proiektu politikoa plazaratzeko aukera hoberena. Eta bestalde, 2008ko konfigurazio berdinarekin presentatuz emaitzak gehitzen ahalko dira, lurralde osoan korronte politiko honen pisua neurtzeko azken parada baliatuz. Alabaina lurralde elkargoen erreformarekin, eta bitartean sozialistek horren deuseztatzeko poderea eskuratzen ez badute, 2014ko hauteskundeetan aurkezteko baldintzak askoz zailagoak izanen dira Ipar Euskal Herrian soilik existitzen den indar politiko batentzat.
Azkenik 2010 urteak utzitako beste elementu esperantzagarria ezker abertzale historikoaren eboluzioa dugu. Ondoko hilabeteei begira elementu ainitz argitu gabe gelditzen badira ere, “indarrak bildu, zubia eraiki” aspaldiko leloa gauzatu eta hainbeste ahaleginen uzta biltzeko tenorea heldu dela dirudi. 2010 urtea mobilizazioz beterik izan da, 2011 garaipenez beterik izan dadila!
Jakes Bortayrou