El Khomriren lan lege egitasmoak bazterrak harrotu ditu,bilkura, eztabaida, lan uzte, manifestaldi etab. Protesta horiek ez dute ainitz pizatzen legearen aldekoen « bonbardaketa ideologikoaren » ondoan.
Gerla modernoan bezala da. Ofentsiba baino lehen, etsaiaren ahultzeko bonbardaketa masiboa behar da, haren determinazioa hausteko. Ideien alorrean taktika bera aplikatzen dute azken urte guzti horietan “erreforma” neoliberalak pasarazteko : bonbardaketa ideologiko masiboa. Oroitu, adibide gisa, 2013ko erretreten erreformaren kari errepikatzen zigutena, ebidentzia bat balitz bezala : “bizia luzeago denez gehiago lan egitea normala da!”.
Amets gaizto berdina pairatzen ari gara El Khomriren Lan legearekin. Zer da beraz aldi honetako ideia nagusia? Langileak babesten dituen lege, arau edo prozedura oro eta partikularki lan kodigoa, enpleguaren etsaia da. Lan merkaturen “zurrunak” langabezia iraunarazten du. Batzuen egoera “pribilegiatua”, sistematik kanpo egoteko beharturiko beste hainbat jendek pairatzen dute, berrikitan Trepalium telebistako fikziozko telesailak irudikatu bezala.
Bonbardaketa ideologiko masiboa jasaiten dugu buruzagien aldetik, ekonomilari ustez jakintsu batzuen ahotik eta nola ez hedabide nagusien bitartez. Noski ez gara diktatura batean bizi eta hedabide horietan noiztenka ahots kritikoak entzun edota irakurtzen ahal dira. Baina ikuspuntu minoritarioak bezala aurkeztuak dira, eredu “nagusia” indartzeko, haren izaera grabitatea bezain naturala aurkezteraino.
Katixima neoliberala
Bonbardaketa ideologikoa helburu zehatz batzuk betetzen ditu. Alde batetik “erreformaren” funtsezko xedea ezkutatu, helburu baikor baten bidez (kasu honetan enpleguak sortu). Bestalde arazoari (langabeziari) aterabideak pentsatzeko kuadroa mugatu, irtenbide posibleen aukerak erabat murriztu. Horrela hasieratik eztabaida faltsutu eta bideratua da. Legea kritikatzen dutenek “ez dute ongi irakurri”, “ez dute ulertu, pedagogia behar dute”. Nola debru izan daiteke proiektuaren kontra helburu hain onak izanik: enpleguak sortu, prekaritatean bizi direnak lagundu, gazteriari etorkizun hobeago bat eskaini… Alta nun nahi atxeman daitezkeen ikerketa ekonometrikoek ez dute baieztapena berresten.
Azken hamarkadako herrialde garatuen eboluzioan ez da korrelaziorik topatzen lan merkatuaren zurruntasun eta enplegu tasaren artean. Beraz egi borobil hori ez da errealitatean oinarritzen. Katixima neoliberalaren parte da : lan kostua tipitu, oinarrizko saria bezala, lan merkatua malgutu, langabetuei laguntzak murriztu, erretretako baldintzak gogortu, osasun xahuketak mugatu. Sozialistek gobernuan lerroz lerro aplikatzen duten katixima, CICE eta nagusientzako beste opariekin, 2013ko erretreta erreformarekin, osasun lege edota langabezi ordainsari lege proiektuarekin. Lan merkatua dute jomuga aldi honetan.
Katixima hori ez da zientifikoa,
kontrakoa sinestarazi nahi badigute ere,
ideologikoa da erabat
interes konkretu batzuen zerbitzuko.
Bestelako pentsamendu baten beharra
Oinarrizko filosofia ezaguna da: enpresariek langileak ordaindu beharko lituzkete soilik haientzat lanean ari direlarik. Jendarte kohesioa segurtatzen duten gainerateko geriza sozialak fuera ! Edo bederen ahal bezainbat mugatu: erretreta, oporraldiak, eritasunaldiak, langabezia… Katixima hori ez da zientifikoa, kontrakoa sinestarazi nahi badigute ere, ideologikoa da erabat, interes konkretu batzuen zerbitzuko. Ez da funtzionatzen, eta ez du sekula lortzen aldarrikatzen duena, enpleguak sortu, langabezia tipitu. Aldiz guztiz baliagarri eta emankorra da akziodunen etekin eta sarien arteko banaketa, lehenaren fagoretan aldatzeko. Bonbardaketa ideologikoaren ondorioz, arrunt ahulduak gelditzen gara erasoari erantzuteko, indar harreman sendo bat eraikitzeko. Parean ontsa badakite.
Karrikako mobilizazioekin batera, eta haien arrakasta segurtatzeko, bestelako pentsamendu kuadro bat sortu beharko dugu, bestelako hegemonia kulturala konkistatu. Adibidez, langabeziari aurre egiteko molde bakarra, Frantzian bertan 35 orduko legearekin frogatua, lan denboraren murrizketa da, aberastasunaren partekatzearekin batera, kapitalisten eta akziodunen kaltetan bada ere.
Ildo horri segituz, ekimen berritzaile bezain interesantea bultzatu dute lan eskubideaz adituak diren unibertsitario batzuek : gaurko jendarteari egokituriko lan kodigo argiago, sinpleago eta langileentzat babesleagoa idatzi (Pour un Autre Code du Travail).